te quod amo, laetor, sed doleo, quod abes.
te cum subducunt animae mea pensa, quiesco,
dum mentem satians concutiensque redis.
es procul, et quod te non meditatus eram.
|
Te meditans, gemino tangor praecordia motu: te quod amo, laetor, sed doleo, quod abes. te cum subducunt animae mea pensa, quiesco, dum mentem satians concutiensque redis. |
| 5 | tunc exulto semel, quod amo, bis at ingemo, quod tu es procul, et quod te non meditatus eram. |
|
Dilecte, ne rogaveris complusculas ut innubae vices Dianae metiar dum limites cernam tuos. |
| 5 | sinu carente finibus quae monstra tempus proferat non novimus, nec ferreis quae lucra rodat dentibus. exilium fertur nigro |
| 10 | viventium cunabulo nasci gravedo gentium caesura multitudines. fortassis aeria viam inibo lapsura rate |
| 15 | micante sparsura maris divulsa membra marmore. forsan cremabor ignibus, torso metallo conterar pleno furente concitos |
| 20 | agente currus compito. forsan bibentem caffeam fur in popina diruet, puerve raso vertice deambulantem in hortulis. |
| 25 | forsan manentem tramina displodet in crepidine tromocrator, volantibus partes in omnes sarcinis. tot cinctus attritis citae |
| 30 | ingressibus necis, tremo ne subtrahar viventibus ante ora visa et lumina, mulsos capillos, osculum labro datum, concordibus |
| 35 | et implicantem mentibus tuam manum manum meam. |
|
Odit amatque deus, bonitate redundat et ira: haec scriptura refert, testis et usus adest. affectus sed uter statuet mortalia fata? divum postremo pectus habebit uter? |
| 5 | primus amor fuerat, fueritque amor ultimus. omnes ingenii motus urget et explet amor. si deus odit, amor fons est et finis, amandi et repetet formas ortus amando furor. |
|
Incassum gelido captus formidine langues, frontibus incassum noxia cura sedet; namque sub extremae caeco fundamine mentis sunt lapidosa boni condita tecta senis. |
| 5 | omnia perpessus, primo grandaevior aevo, ille nihil nescit, nec valet ille nihil. omnes te ducit per casus, vulnera sanat, concussum pectus, pace tua, renovat. |
|
Iussit inane parens natos decernere vitam: expertes pictam luminibus tabulam. |
|
"E templis," ais, o superbe mysta, "discessisse sacris piaque gente, est Deumque relinquere angelosque." quanti te facis et cohortem anilem! |
|
Elingui miseris tumulo deploror amicis praecipitis subita mortis adempta manu. multa Acherontis aquae sociis rapuere loquenda, ultimus ut caderet, lite manente, dies; |
| 5 | laetificis doctam musis traxere sodalem, parturumque tulit Tartarus ingenium. sic ego, dum solvat perplexae retia vitae nostraque multipotens expleat orsa deus. |
|
Continuis agitur pugnis felicior actus: nam graviora intus bella quietus obit. |
|
Saepe gradu falsus reperit maiora petitis, et meliora suis praemia propositis. perspiciuntur enim prius obcaecata ruenti, clarius et cursu fineqe lucet iter. |
| 5 | nulla iam tabula, docta sed mente peragrat; lapsus enim scite vadere perdidicit. |
|
Est perplexa etiam quae audita locutio primum lucet, et in sensus labitur ambiguos. namque inspecta diu phrasis una scatensque vacansque significat quidvis, omnia quaeque, nihil. |
|
Mors est, vipereo cuius lux mellea morsu est, quaeque ornat vitam squaliditate sua. pulchra iuvant magis et volumus magis, Albe, iuvari, pulchra quod effugiunt, nosque quod auferimur. |
| 5 | siccine deformis nobis et sordida vita quod procul interitus pectore sensus abest? |
|
Consistit pietas in erudita fluxarum ratione fabularum, quae mentes hominum parant et aptant finito generi modoque vitae. |
| 5 | nec stant numina: fabulae novantur versis condicionibus vigendi. et si concipitur salubre numen, vivunt terrigenae beatiores; nam firmas superi dedere vires, |
| 10 | ut duro paterentur orta fato. sed languent miserabili dolore non iam dispositi favente divo, cum servant nitidos diu statuti thesauros moderaminis potentes |
| 15 | et plenos dominatione ritus. marcescunt lacrimabiles ut umbrae, aut ardent cacodaemonum furore: saepe, quae stabiliverant proavum, fabellae suboli tulere nervos. |
| 20 | ergo religionis omne verum non sacrae specie locutionis, sed florente latens require vita. |
|
Interitum ferimur portantem ignota pavere: haec speciosa feri reddita causa metus. falso: nam fragiles et cognita fata tremamus, ut metuit notum debita praeda lupum. |
|
Lauti simioli, qui chromigeras colit arces, tollitur ars hominis celsius ingenio. |
|
Conteritur pueri vigor omnis mane: iuventae matutina nitet nox, mediusque dies. vir surgit medio Phoebi recubatque sub orbe; perspicua vitam luce micante terit. |
| 5 | frigenti crucians hauritur nocte senectus, omnis ubi tenebris hora voluta meat. perdidit at medii lucem mea vita diei, nec sensit summum sole cremante iubar. namque ter undecima natali protinus album |
| 10 | luciferum subiit nox, gelidusque nigror. nunc ego perplexis dubitans ambagibus erro. lumina caligo, pectora frigus habet. |
|
Heu ferrumine calcis atque harenae priscae clauditur arboris foramen, umbrosis aditus quod inferorum silvis exhibuit, quod et iuvantes |
| 5 | fessum duxit ad astures, leaenas, noctuas, lepores, lupos, viverras, et salutiferos dedit dracones. quare, faticini, valete amici! terrarum valeat paternus orbis. |
| 10 | obstructo veteris loco meatus, deflenti novus est mihi petendus. |