![]() |
Pectus angunt anguicomae sorores iam diu nostrum gelido rigore: Cura, Paupertas domina atque cordis Sollicitudo. |
5 | Sed tua cervice comis retecta cum fragrantem auram cutis haurio albae, lenius vivo recreorque pura, Cypria, pace. Es meae pennae. Tepido volemus |
10 | mane caelo, iamiam adeamus unâ splendidas urbes, repetamus hortis Ostia apricis, umbra ubi latae platani quietem visitando pristina templa fessis |
15 | grata donabit viridique vino corda lavemus; sive fontes Ortygiae marinos, amnis et nymphae fugientis udas nuptias, visemus et alta prisci |
20 | saxa theatri; sive Spoletina petemus arva et lectulo nos compositi sonoros imbris aestivi vetere audiemus sub lare nimbos. |
![]() |
Algidam Thulen calidumve Bactrum, musici seu vis pueri Iuvavum, sive Claudi tam melici Cremonam mecum aditure, |
5 | seu Bononiae delicias venustas, docte romanae fidicen Minervae, nullus aeque, Duricle, me iuvabit angulus orbis, quam placet Florentia dis amica. |
10 | Hic potes mecum monimenta vatis splendide regnantis in urbe clara cernere mira; hic vias lustrare licet vetustas, blandâ ubi dignata fuit salute |
15 | domna Danthen, cui genius volavit ductus amore; hic in horto non sine Musa aprico collibus sub baciferis sedebis tectus artîs vitibus atque vina |
20 | languida duces. |
![]() |
Ceu si quis pateram dedit spumantem rutilo vespere Massico post longum reduci domum errorem freta per fervida Leucadis, |
5 | dum bacchantur amiculi nec venusta Lyce dest meretricula, nam quem iam doluere adest, sic, Laurens, atavis Issaicis decus, nobilis tetuli tui |
10 | fructum nunc operis, carmen, Apollinis nectar. Nam tua terminum cuspis iam tetigit. Sic placuit deo. Felix, qui tibi, Paule, par in actis aureae beatificum nitorem |
15 | pulchritudinis potuit tenere semper in horam. At caligine turbida obducti misere tempora conterunt, qui pulchri nihil actitant |
20 | contentique suo sunt opere affatim tristi, dummodo sit lucrum, ut magno pretio post aliquid queant comparare sibi (minus quod ipsi teneant, quam teneantur hôc), |
25 | quo sumpto fore se putant olim magnificos et dominos sui felicesque perenniter - falso, nam nitidum pulchrigerumque opus, quod unum potuit beare vivos, |
30 | distulere in postera vana somnia, distulerunt omnia pulchra et inde iam periere. At fruges tibi, Paule, fert (pulchro namque studet semper opus tuum) |
35 | praesens hora bonas statim, Laurens, gnare viae, philosophum caput, praesens est tibi adoria, praesens philosopho nunc operi scopus; praesentemque cano deum, |
40 | Caeron, quem Danai temporis optimi prosperique modi ducem invocare solent, sacra Tragurii, unde prospicitur ferax Issa, stella Adriae, dorica civitas. |
45 | Quam priscam patriam tuis apricam diligens exponere vult meum cor, ne, quibus glaebis, lateat, metatur gloria Pauli. Issa, amica diis bonis, |
50 | dives baciferis undique collibus, nomen cui dederat decens Lesbis, arcitenens quam petiit deus, Issa, argiva colonia inter dalmaticas Ortygiae insulas |
55 | priscae filia nobilis, quae Poenis italas tunc populantibus terras classe tulit suum maestis auxilium Romulidis statim (nec sensit dominas togas; |
60 | aequum foedus erat cum Capitolio), Issa, quae clipeo suo Quirini civibus vastantibus arva fratrum protegebat libera verba patrum proxima Magno, |
65 | Issa nomine Sergio facta pars Latii tempore Claudii, cuius signa manent adhuc: thermarum species, amphitheatri opus, e quo structa minet domus |
70 | Francisci placidi clara sodalium, solem qui sibi candidum fratrem, lunam et aquam castam et amabilem terram et frugiferam suas germanas cecinit laude piâ sacras |
75 | laete pauper, in Umbriae qui silvis avium colloquitur choris, Issa, progenuit tuam parentem, Paule Laurens, quae lepidis puella est cincta floribus spatiata opacas |
80 | inter olivas. Cui linquenda domus patrum sortis imperio non rediturae erat. Ast nunc te Danaum solo reddunt, Paule, tuae, candide, litterae; |
85 | praesens festa dies tibi est. Hinc Caero calidi tempora Caecubo libemus viridi comas vincti nunc hederâ non sine Pieri gnatis, munere quae suo |
90 | horam, cum fugiat, contineant bonam in compagine cantuum densâ. Iam liceat carpere, quod satum est. Sed non immemores decet sedere Marte saevo Dalmatiae ruentis; |
95 | quo cubante nos Venerem precemur, pace fruantur. |
![]() |
"Nata spumâ, Cypria, Gratiarum tecta velis culta monilibusque gemmeis, caelo, rogo, devolato et pete terras. |
5 | Huc veni, Cretae pete nostra fana sancta, ubi lucus tibi delicatus malifer fumantque suo benigno al- taria ture. Hic aquae cantant gelidae sub artâ |
10 | fronde malorum, locus hic rosisque totus umbratur, foliis coruscis somnia stillant. Hic equorum pascua luculenta floribus vernis, faciles et aurae |
15 | mite spirant, et volucres tenella carmina mittunt. Hic caput vittis, Cytherea, nectens aureis nunc in cyathis benigne mixta festo nectare cum liquato |
20 | vina ministra." Hoc vocavit lesbia Musa cantu Cypriam Creten: cupiunt perinde lectuli nostri reterenda strata tete Cyprinam. |
![]() |
Duricle, ne doleas nimio languore rigescens. Pan quoque, quem colimus, Veneris mala vulnera sensit. Quamvis ille deus, lacrimis sua Maenala maestis immodice tum personuit non nectare pastus |
5 | iam non ambrosiâ: stat pectore Pana perire. Nam Syrinx plus arcadiis quam collibus arsit, plus oculis, plus numinibus, plus luce lycaea, Syrinx horridulis lepidissima nympha papillis, Syrinx deperiit. Fluvio Pan cogitur ipse |
10 | hanc spectare mori luctantem vertice rivi. Demens terribili visu collabitur algens, membra rigent maerore et humo iacet en deus atrâ mutus: faucibus haeret adhuc vox torrida luctu. Convulsis terram digitis capit atque furore |
15 | prae nimio spirare nequit, pectus tremit irâ in fluvios, irâ inque homines, in numina cuncta, in totum mundum, qui vivit, et illa perire undis mersa nigris iam debuit, illa puella non merito; vagire deus hinc incipit, altâ |
20 | voce suâ dum prorumpunt e pectore curae. Pugno tempora plangit nec iam lumina clara cernere vult Phoebi: statuit tunc perdere vitam invisam. Quod contigerat, ni sancta chorea Musarum saevo frontem maerore calentem |
25 | castaliâ lavisset aquâ. Tunc victa sopore Panos mens requievit et annum somnia duxit mitia, dum cerasis flores rediêre novelli et caelo volucres. Fluvii deus adstitit oram, Syrinx unde redît moriens ad semina rerum, |
30 | et secuit calamos, quîs carmina lenia iunctis edidit atque vocat calamos hinc nomine nymphae. Sic et Te fidium non dedecet aoniarum carmine curarum gelidos lenire dolores. Canta, nam facilis solet uda Thalia venire, |
35 | dum nos pampineâ redimitos tempora fronde festa dies divae vult participes levitatis. |